مهمترین استانداردهای زمین های ورزشی

استاندارد در حوزه ورزش، تعابیر و معانی خاص خودش را دارد. در ساخت میادین ورزشی و تولید وسایل و تجهیزات و البسه ورزشی رعایت استاندارد الزامی است. در طراحی اماکن ورزشی، علاوه بر بهره گیری از دانش پیشرفته و بروز در استفاده از مصالح و سازه ها باید به طراحی ظاهری بنا نیز توجه کنیم و باید فرهنگ و هنر اصیل و سنتی ایران زمین در آن لحاظ شود تا در ورزشگاه های بزرگ با قابلیت برگزاری مسابقات بین المللی نمودی از فرهنگ اصیل ایرانی نزد جهانیان باشد.

– استفاده از کف پوش مناسب در سالن های سر پوشیده و روباز به منظور پیشگیری از بروز حوادث بر اساس استاندارد ها.
– استفاده ازکف پوش های سرگیر در زیر دوش ها رختکن ها و فضای داخل استخر و مکان.
– تأسیسات ورزشگاه ها باید کاملاًحفاظت شده و از دسترس دانشجویان و ورزشکاران به دور باشد.
– استفاده از ضربه گیر های تخصصی برای تجهیزات ورزشی هر یک از رشته های ورزشی الزامی است.
– استفاده از ضربه گیر و محافظ های تخصصی برای دیوار ها ی اطراف سالن، پله ها، ستون ها الزامی است.
– به منظور پیشگیری از برخورد های احتمالی با دروازه و پایه های هریک از رشته های خاص و پیشگیری ازاحتمال بروز حوادث در اثر برخورد به پایه و یا سقوط پایه ها اعم از زمینی و دیواری، حصول اطمینان از ثابت بودن پایه ها به صورت استاندارد الزامی است.

– رعایت حریم های ایمنی در زمین های ورزشی.
– برنامه ریزی در خصوص بیمه حوادث، بیمه ورزشی و بیمه مسئولیت بدنی.
– استفاده از داوران مورد تایید فدراسیون ها در زمان برگزاری مسابقات الزامی است.
– استفاده از مربیان واجد شرایط الزامی است.
– استفاده از ناجیان غریق مورد تایید فدراسیون ها الزامی است.
– کنترل روزانه اماکن ورزشی در جهت رعایت ایمنی و رفع مشکل در اسرع وقت.
– اجازه فعالیت ورزشی به دانشجویان در اماکنی که محل تردد وسائط نقلیه است خلاف اصول احتیاطی است حتی اگر این عمل در محوطه آموزشکده و دانشکده باشد.

– در اماکنی که خطر وقوع حادثه قطعاً قابل پیش بینی است نباید اجازه فعالیت داده شود.
– بی احتیاطی در به کار گیری دستگاه تصفیه آب در استخرها می تواند موجب فاجعه شود.
– از اجرای مسابقات و تمرینات در هوای بسیار گرم یا بسیار سرد که موجب گرمازدگی یا سرمازدگی منجر به مرگ می شود، خودداری گردد.

– در اماکنی که فعالیت ورزشی در آن برای دیگران خطرناک است، ممنوعیت باید اعمال شود.